Αν μια φωτογραφία μ' αρέσει, αν με συγκινεί, σταματώ αρκετή ώρα σ' αυτήν. Τί κάνω σ' όλο το διάστημα που μένω εκεί, μπροστά της ; Την κοιτάζω, τη διερευνώ, σαν να ήθελα να μάθω περισσότερα για το πράγμα ή το πρόσωπο που εικονίζεται. Έχω την επιθυμία να εντοπίσω με τη σκέψη το αγαπημένο πρόσωπο, να το κάνω να γίνει το μοναδικό πεδίο μίας εντατικής παρατήρησης. Να το καταλάβω καλύτερα, να γνωρίσω την αλήθεια του.

Η Φωτογραφία δεν εκφράζει (αναγκαστικά) αυτό που έπαψε να υπάρχει, παρά μόνο και σίγουρα αυτό που υπήρξε. Η συνείδηση δεν παίρνει τον νοσταλγικό δρόμο της ανάμνησης, αλλά τον δρόμο της βεβαιότητας. Το παρελθόν είναι τώρα τόσο βέβαιο όσο και το παρόν.

Ο φωτεινός θάλαμος.